Een gulle geest die bekend stond om haar creativiteit, filantropie en passie voor de kunst
Het is surrealistisch, zelfs pijnlijk, om het woord “was” te typen in verband met filantroop en binnenhuisarchitect Ann Gilbert Getty, die op 14 september overleed.
Ann Getty was gul. Ze was glamoureus. Briljant van geest en grappig. En een toegewijde kunstbeschermster. Ze was ook een voorvechter van de Democratische zaak – fondsenwerving voor senator Dianne Feinstein, gouverneur Gavin Newsom en vice-presidentskandidaat senator Kamala Harris in haar Gold Coast landhuis. In de loop der jaren organiseerde Getty zoveel onberispelijke diners ter ere van internationale culturele poobahs, dat wijlen columnist Herb Caen haar residentie “San Francisco’s Ambassade” noemde.”
“Ann was de keizerin van San Francisco,” zegt Boaz Mazor, lange tijd Oscar de la Renta verkoopdirecteur. “In de jaren ’80 kende de stad een tijdperk van grandeur dat door Ann werd bepaald.”
Vijftig jaar lang was Getty de trouwe partner van haar echtgenoot, filantroop en componist Gordon, zoon van industrieel J. Paul Getty en een telg van het Getty Oil fortuin. Hoewel ze jaarlijks op de miljardairslijst van Forbes stond, werd het echtpaar gekenmerkt door uitgesproken bescheidenheid.
Getty werd geboren op 11 maart 1941 in Gustine, Californië (Merced County). Ze groeide op in Wheatland, waar haar Europese immigrantenouders een perzik- en walnotenboerderij bouwden. Haar liefde voor het land inspireerde haar tot antropologiestudies aan de UC Berkeley en later tot archeologische opgravingen in de modder van de Great Rift Valley in Ethiopië, op zoek naar miljoenen jaren oude fossielen.
Bij Ann Getty was er nooit sprake van pretentie. Of roddels. Ze gaf de voorkeur aan hoogdravende gesprekken: over klimaatverandering, kunst, muziek of wereldpolitiek. Maar ze was een sluwe geest die ook graag lachte.
Hoewel ze haar lange, elegante frame in exquise haute couture drapeerde, was Getty verlegen temidden van grote menigten op het San Francisco Symphony Gala of Opera Ball. “Mrs. G,” zoals vrienden haar noemden, onttrok zich vaker aan societykiekjes om de schijnwerpers te verleggen naar haar muzikaal ingestelde echtgenoot.
De Gettys waren meer thuis, thuis – gekleed in jeans te midden van hun museum-kwaliteit collectie van Europese kunst, antiek en antieke meubels, aristocratisch garenloos. En gasten waren altijd welkom om neer te ploffen op een dubbelzijdige, fluweel-en-zijde bank die vroeger eigendom was van Ann’s vriend, balletdanser Rudolf Nureyev.
Wijd bewonderd om haar unieke ontwerpvisie, werkte Getty informeel met vrienden voordat ze in 1995 Ann Getty & Associates oprichtte. In 2003 lanceerde ze de Ann Getty House Collection met haar “fauxgerys” – handgemaakte replica’s van stukken uit haar persoonlijke collectie.
“Ann was erudiet in haar design: Ze kende de geschiedenis van elk tijdperk en elk stuk dat ze kocht. Ze mengde op bedreven wijze stijlen met uitgebreide eenvoud,” merkt evenementenontwerper Stanlee Gatti op. “Maar wat ik het leukst vond aan Ann: de weg naar haar hart was haar het nieuwste wetenschapsboek geven, want haar favoriete dinergast was altijd een Nobelprijswinnende wetenschapper.”
Ja, er waren ook Getty’s epische feesten – grootse, glorieuze en feestelijke aangelegenheden. Vooral haar legendarische 700-persoons kerstfeesten ter ere van de verjaardagen in december van Gordon en hun kleindochter, Ivy Getty.
Getty genoot evenzeer van het ontvangen van een coterie van decennia lange vrienden in de familie Box 35 op Oracle Park, juichend voor hun geliefde Giants.
Getty stierf na een klein familie zondagavondmaal thuis, een traditie die ze koesterde.
Ann werd voorgegaan door haar zoon, Andrew Getty, en broers William Gilbert en Jack Gilbert.
Ze wordt overleefd door haar echtgenoot; hun zonen, Peter (Shannon) Getty, John Getty en Billy (Vanessa) Getty; kleinkinderen Ivy Getty; Nicholas, Alexander en Veronica Getty; Ava en Dexter Getty; dierbare vriendin Jo Schuman Silver en toegewijde nicht, Beth Townsend.