Doc Ford’s Sanibel “Home of the Island Mojito” is onze vlaggenschip locatie.
Just off Island Inn Road tegenover Bailey’s Shopping Center. Als je hoopt Randy Wayne White tegen het lijf te lopen, dan is dit de plek om het te doen, want hij is hier op vele avonden schrijvend te vinden. Met 2 eetzalen en een buitenpatio, waar u beslist om van de ambiance te genieten is aan u! Een reis naar Sanibel is niet compleet zonder lunch of diner bij ons in Doc Ford’s!
Dus welkom bij Doc Ford’s Sanibel Island
De naamgenoot van dit prachtige nieuwe restaurant, de fictieve Doc Ford, werd bedacht in wanhoop net op de weg bij Tarpon Bay Marina waar de eigenaar, Mack, een kleine eigenzinnige cast van personages in dienst had, van wie er een een schrijver wilde zijn.
Dat was 30 jaar en 3.000 charters geleden, aan het eind van mijn carrière als visgids. Dank karma, of het lot, of blind gezegend geluk, maar ik hou van de symmetrie die Doc’s terugkeer naar Tarpon Bay Road suggereert. De symmetrie leek niet zo gezegend op dat moment.
In 1988 liet de federale regering onze kleine jachthavenfamilie weten dat de baai binnenkort zou sluiten voor motorbootverkeer. Wij visgidsen hadden geen werk meer. Afgezien van een vergunning om grote boten te besturen, was ik niet gekwalificeerd om iets nuttigs te doen, maar ik bezat wel een typemachine.
Anderhalf jaar later verscheen mijn eerste roman, Sanibel Flats. Het liet een paar (heel weinig) lezers kennismaken met de zeebioloog Doc (Marion D.) Ford, en zijn onverbeterlijke hipster vriend, Tomlinson. Ze waren harde kern tropische reizen; fatsoenlijke mannen met gevoel voor humor, elk toegewijd, op zijn manier, aan de verplichtingen van vriendschap, familie en hun respectieve morele kompas.
Beiden trokken problemen aan. Beide mannen leidden een geheim leven. Sanibel Flats deed niets om hun anonimiteit te bedreigen – de verkoop was minuscuul. De recensies waren echter enthousiast, dus ging ik door met het beschrijven van de avonturen van Doc, Tomlinson en mijn havenvrienden, die allemaal vrij rond een semi-fictieve “Dinkins Bay” cirkelden.”
Nu, vierentwintig romans later, is het een eer, en gewoon leuk, om terug te keren als lid van de Doc Ford’s restaurantfamilie – en we zijn een familie, van boven tot onder, net als dezelfde eigenzinnige, door uitmuntendheid gedreven personages die mijn romans bevolken.
Door hier te zijn, bent u ook een lid. Mijn partners, Marty en Brenda Harrity, en Mark Marinello, zouden het met me eens zijn, en hier is waarom: deze eilanden hebben de gave om mensen aan te trekken met gelijkgestemde gevoeligheden. Sommigen zijn beroemd, de meesten niet, en dat doet er niet toe. Jullie zijn hier. Deze eilanden hebben jou gekozen. Waarom er tegenin gaan?
– Randy Wayne White