Video Game Addiction

Understanding Video Game Addiction

Verslaving aan videospelletjes is een isolerende en destructieve aandoening, vooral voor kinderen en tieners, maar gelukkig zijn er mogelijkheden voor behandeling.

Verslaving aan videospelletjes is een isolerende en destructieve aandoening, vooral voor kinderen en tieners, maar gelukkig zijn er mogelijkheden voor behandeling.

Over de hele wereld spelen meer dan 2 miljard mensen videospellen, en de markt voor videospellen zal in 2020 in Amerika een bedrijfstak van 90 miljard dollar zijn. De gemiddelde gamer speelt ongeveer 6 uur per week. Voor de meeste spelers van alle leeftijden is het spelen van videospellen een leuk tijdverdrijf – een manier om te ontspannen, contact te leggen met vrienden en te genieten van een uitdaging. Helaas kan een hobby met videospellen voor sommige spelers escaleren in een verslavende stoornis die hun leven overneemt.

In de afgelopen jaren is de smartphone de computer en de console voorbijgestreefd als het meest gebruikte gaming-apparaat, waarbij videospellen nu beschikbaar zijn op apps en sociale media. Bovendien blijven massively multiplayer online role-playing games (MMORPG’s) immens populair. Elke dag trekken games als League of Legends, World of Warcraft, Fortnite, Final Fantasy en The Elder Scrolls Online miljoenen spelers naar hun virtuele werelden. Ongeveer 160 miljoen Amerikanen spelen dagelijks MMORPG’s en andere op internet gebaseerde games.

Zoals alle goede dingen, zijn videospellen het beste met mate. Zowel volwassenen als kinderen kunnen ongezonde, obsessieve relaties ontwikkelen met videospellen waar ze dol op zijn.

Waarom is videogameverslaving controversieel?

Sinds er in 75% van de Amerikaanse huishoudens ten minste één gamer is, kent u waarschijnlijk ten minste één persoon die regelmatig videospellen speelt. Weinig mensen zouden ontkennen dat iemand te vaak videospelletjes kan spelen, en het is gemakkelijk om te zeggen dat iemand “verslaafd” is terwijl hij eigenlijk gewoon even een pauze moet nemen. Dus is videospelletjesverslaving mogelijk?

Er is momenteel geen wetenschappelijke consensus over wanneer overmatig gebruik van videospelletjes een verslaving wordt, en of dit zelfs mogelijk is. Om deze reden heeft de American Psychiatric Association (APA) “Internet Gaming Disorder (IGD)” geclassificeerd als een niet-geverifieerde potentiële diagnose die verder moet worden onderzocht. Een studie uit 2017 in het officiële tijdschrift van de vereniging liet de mogelijkheid open dat de classificatie op een dag zou kunnen veranderen. Het stelde echter dat er op dit moment niet genoeg onderzoek is om definitief te bevestigen dat overmatig gebruik van videospellen een verslaving is volgens de definitie van de APA. De APA definieert verslaving als “een hersenaandoening die zich manifesteert door dwangmatig gebruik van middelen ondanks schadelijke gevolgen”. Deze definitie sluit effectief de mogelijkheid van gedragsverslavingen uit.

Een andere bron van het scepticisme van de wetenschappers is het feit dat slechts een zeer klein deel van de gamers ooit tekenen van een stoornis vertoont, met name de specifieke symptomen van ontwenning en tolerantie. Om deze reden zijn sommige wetenschappers en onderzoekers van mening dat overmatig gebruik van videospelletjes gewoon een gewoonte is of een symptoom van een andere stoornis, in plaats van een verslaving.

Gaming Disorder: Why Video Games Can Be Addictive

Zelfs zonder een officieel gediagnosticeerde stoornis, offeren sommige mensen hun baan en huwelijk op om 60 uur per week op de computer te spelen. Sommige kinderen en tieners raken zo gehecht aan videospelletjes dat ze hun ouders bedreigen wanneer hen wordt verteld de controller neer te leggen.

Velen van ons hebben over dergelijke gevallen gelezen of hebben ervaringen gehad die aantonen dat videospelletjes een verslavende kracht hebben. Hoewel anekdotisch bewijs geen wetenschappelijk onderzoek is, verklaren de ervaringen uit de echte wereld en het groeiende bewustzijn van andere gedragsverslavingen waarom het concept van videospelletjesverslaving steeds meer wordt aanvaard. Onlangs heeft de Wereldgezondheidsorganisatie “gamestoornis” toegevoegd aan haar officiële lijst van ziekten.

Gamestoornis wordt gedefinieerd … als een patroon van gamegedrag (“digitaal gamen” of “video-gamen”) dat wordt gekenmerkt door verminderde controle over gamen, toenemende prioriteit die aan gamen wordt gegeven boven andere activiteiten, in die mate dat gamen voorrang krijgt boven andere interesses en dagelijkse activiteiten, en voortzetting of escalatie van gamen ondanks het optreden van negatieve gevolgen.

Het is belangrijk te begrijpen dat de hoeveelheid tijd die iemand besteedt aan het spelen van een videospelletje niet noodzakelijkerwijs aangeeft dat hij een verslaving heeft. Iemand kan immers vele uren doorbrengen met het spelen van een videospelletje, gewoon omdat hij het leuk vindt, maar hij kan er ook zonder veel moeite mee stoppen. Daarentegen kan iemand een verslaving aan een videospelletje hebben als hij er niet mee kan stoppen, ook al weet hij dat hij dat zou moeten doen. Ze zijn zich ervan bewust dat het videospel ervoor zorgt dat ze hun familie, vrienden, werk en opleiding verwaarlozen, maar ze blijven toch spelen omdat ze zich achter het scherm het beste voelen.

Wanneer iemand videospellen “nodig” heeft om gelukkig te zijn en zich ellendig voelt als hij niet speelt, suggereert dit dat hij een stoornis zou kunnen hebben die net zo reëel is als alcoholisme of afhankelijkheid van voorgeschreven medicijnen. Ontwenningsverschijnselen zijn kenmerkend voor stoornissen in het gebruik van middelen. Hoewel het afkicken van videospellen nog steeds wordt bestudeerd, hebben onderzoekers mogelijke afkickverschijnselen gedocumenteerd, waaronder vermoeidheid, hoofdpijn, slapeloosheid, agressieve emoties en intense verlangens om weer videospellen te spelen.

Voorts beïnvloeden videospellen de hersenen op dezelfde manier als verslavende drugs: ze triggeren het vrijkomen van dopamine, een chemische stof die het gedrag versterkt. Om deze reden kan het spelen van videospelletjes een verslavende prikkel zijn. Deze feiten wijzen erop dat verslaving aan videospellen mogelijk is.

Symptomen van videogameverslaving

Als u vermoedt dat iemand om wie u geeft aan een verslavende gamestoornis lijdt, zijn er enkele belangrijke tekenen om op te letten. Als u probeert te bepalen of iemand een ernstig videogameprobleem heeft, overweeg dan deze vragen:

• Worden ze geïsoleerd van familie en vrienden?
• Logen ze tegen anderen over hoe vaak ze videogames spelen, en spelen ze vaak in het geheim?
• Worden ze boos en prikkelbaar als ze geen videogames spelen?
• Verwaarlozen ze werk of school om videospellen te spelen?
• Mijden ze activiteiten die ze ooit leuk vonden?
• Spijbelen ze maaltijden over om zich op het gamen te concentreren?
• Zijn ze vaak moe omdat ze niet genoeg slapen?
• Hebben ze lichamelijke problemen door te veel gamen, zoals carpaal tunnelsyndroom, migraine en vermoeide ogen?

What Causes Video Game Addiction?

Uit studies blijkt dat de meeste mensen die kampen met de symptomen van videospelletjesverslaving multiplayer-spelletjes op internet spelen. MMPORGs zijn vooral verslavend omdat ze een eindeloos avontuur bieden in een fantasiewereld waarin spelers in wezen een ander leven kunnen leiden als een nieuw persoon. Ze bieden een mogelijkheid om aan de werkelijkheid te ontsnappen en de problemen van de echte wereld achter zich te laten.

Daarnaast bieden MMPORGs en andere multiplayer-spellen grote gemeenschappen van spelers waar veel mensen zich welkom, gewaardeerd en nuttig voelen (iets wat ze in de echte wereld misschien niet vaak voelen). Een MMPORG-speler kan lid worden van clans, andere spelers helpen, vrienden maken en een status ontwikkelen. Hoewel de omgeving virtueel is, zijn de relaties echt. Voor de speler kan het gevoel ergens deel van uit te maken en een rol te spelen belangrijk en betekenisvol zijn, vooral als de speler in het echte leven geen sociale bevrediging ervaart. Voor veel mensen met een videospelletjesverslaving is het spelen van het spel niet alleen “voor de lol”. Het is hun sociale leven en een pijler van hun gevoel van eigenwaarde. Videospellen die op sociale media bestaan, vallen nauw samen met sociale-mediaverslaving, een andere gedragsstoornis die gedijt op het gevoel te worden geaccepteerd.

Het verlangen naar escapisme en sociale acceptatie is misschien niet de enige oorzaak van videogameverslaving. Talrijke studies hebben geprobeerd de relatie tussen videogameverslaving en andere psychische problemen vast te stellen. Een studie uit 2016 suggereert dat mensen die depressief zijn en op een vermijdende manier met problemen omgaan, meer kans hebben om verslaafd te raken aan videogames. Een andere studie uit 2017 vond een sterke correlatie tussen videogameverslaving en angststoornissen, hoewel het niet duidelijk is of de verslaving de angst veroorzaakt of dat de angst bijdraagt aan de verslaving.

Video Game Addiction in Children and Adolescents

Al almost all American children and teenagers play video games. Onder tieners speelt 97% van de jongens en 83% van de meisjes ten minste één videospelletje op ten minste één apparaat. Er zijn aanwijzingen dat kinderen die op jongere leeftijd beginnen met het spelen van videospellen, meer kans hebben om videospellenverslavingen te ontwikkelen dan kinderen die beginnen met spelen als ze ouder zijn. Toch is verslaving aan videospellen een risico voor kinderen van alle leeftijden. Een videospellenverslaving heeft waarschijnlijk een negatieve invloed op het succes van een kind op school. Een kind dat obsessief videospellen speelt, zal waarschijnlijk niet studeren, zijn huiswerk niet afmaken of niet deelnemen aan sport of schoolclubs. Ze kunnen ook moe zijn op school en in de klas in slaap vallen.

Studies hebben aangetoond dat het overmatig spelen van videospellen een negatieve invloed kan hebben op de emotionele ontwikkeling van een kind, evenals op hun academisch succes. Kinderen die verslaafd zijn aan videospellen zijn eerder geneigd agressief en antisociaal gedrag te vertonen, en het kan gebeuren dat ze er niet in slagen volwassen sociale vaardigheden te ontwikkelen. De geest van kinderen is bijzonder kwetsbaar voor het vormen van gewoonten en routines. Ouders moeten ervoor zorgen dat hun kinderen een evenwichtige relatie hebben met elk videospel dat ze spelen.

Hoe kan ik hulp krijgen voor een videogameverslaving?

Als je weet dat het tijd is om een videogameverslaving te overwinnen of iemand te helpen die ermee worstelt, zijn er veel middelen beschikbaar om je op weg te helpen. Er zijn programma’s in het hele land, evenals persoonlijke en online steungroepen die zijn gewijd aan het helpen van mensen om los te komen van de verslaving aan videospellen.

De eerste stap om een einde te maken aan videogameverslaving is om te stoppen met het spelen van het spel. Dit kan moeilijk zijn, wat de reden is waarom veel videogameverslaafden pas succesvol herstelden toen ze hun game-apparatuur weggooiden of op een wildernisretraite gingen. Een ernstig probleem met videospellen kan drastische oplossingen vereisen. Als u vragen heeft over de behandeling voor videogameverslaving, neem dan vandaag nog contact op met een toegewijde behandelaar. Een videogame zou niet het middelpunt van iemands leven moeten zijn, maar als dat wel zo is, is er hoop om los te komen van het scherm.