Leica M7

Miałem okazję używać dalmierzowego aparatu Leica M7 TTL .72 wraz z obiektywem Leica 35mm f/2.0 Summicron M Aspherical przez około miesiąc i fotografowałem tym sprzętem w różnych warunkach. Przed zakupem M7 nigdy nie fotografowałem sprzętem Leica, ale słyszałem o nim wiele dobrego od innych fotografów i kolegów z branży. Postanowiłem więc wypróbować Leicę i zobaczyć jak będzie pasować do moich potrzeb w fotografii filmowej. Poniżej znajduje się podsumowanie moich ustaleń z aparatem.

Wrażenia początkowe

Byłem tak podekscytowany, kiedy Leica M7 przyszła pocztą. Umieściłem post na Instagramie i Facebooku ze zdjęciem aparatu i większość moich znajomych komentowała, że są zazdrośni. Zauważyłam, że ludzie bardzo wysoko oceniają Leicę. Więc, byłem podekscytowany, aby zobaczyć, co cały szum był o.

Moja początkowa opinia zaraz po wyjęciu z pudełka była, że ten aparat czuł się dobrze w moich rękach. Był solidny, ale nie za ciężki (i nie za lekki też nie). I kochałem rozmiar. Jestem już zmęczony noszeniem mojego ciężkiego 5D Mark III lub Contaxa 645. Leica jest moim zdaniem aparatem o idealnych rozmiarach. Jest bardzo dyskretny, co jest dobrą rzeczą, gdy próbuję uchwycić fotoreporterskie momenty na ślubie lub w fotografii ulicznej.

Pasek aparatu był łatwy do założenia i sprawia wrażenie bardzo bezpiecznego. Baterie były łatwe do włożenia i zaopatrzone w przejrzystą instrukcję. Podłączenie obiektywu 35mm do korpusu Leica było dziecinnie proste.

Miałem przeczucie, że pokocham ten aparat!

Leica M7 TTL .72 Specyfikacja

Leica 35mm f/2.0 Summicron M Aspherical Specifications

Bateria

Leica wymaga dwóch malutkich, nieładowalnych baterii guzikowych (3V Lithium), które są dość trwałe. Działa również przy dwóch czasach migawki, 1/60 i 1/125, bez baterii. Podoba mi się ta funkcja!

Wkładanie filmu

Wkładanie filmu okazało się większym wyzwaniem niż myślałem. Od 2,5 roku fotografuję codziennie na kliszy. Czuję się dość pewnie w obsłudze aparatów na film, ale ten aparat okazał się o wiele trudniejszy niż się spodziewałem.

Podręcznik pokazywał, jak załadować film (to był mój pierwszy raz, gdy używałem tego konkretnego typu aparatu na film), ale i tak musiałem wygooglować i poszukać filmu instruktażowego. Obejrzałem go kilka razy i załadowałem mój film. Wydawał się być załadowany poprawnie i zacząłem strzelać.

Używanie aparatu

Co kocham i nienawidzę w tym aparacie jest jak ręczne ustawienia są. Pokrętła na aparacie są proste i nie ma ich zbyt wiele. Jedną z rzeczy, których nie lubię w nowoczesnych aparatach cyfrowych jest to, jak wiele funkcji jest oferowanych. Myślę, że firmy produkujące aparaty uczyniły je bardziej skomplikowanymi niż powinny być. Jestem najszczęśliwsza z najprostszymi aparatami, ponieważ uważam, że prostota jest elegancka i pozwala użytkownikowi skupić się bardziej na robieniu zdjęć, a nie na kombinowaniu z ustawieniami. To było to, co kochałem w Leica, kiedy po raz pierwszy użyłem go.

Jednakże, ten aparat jest tak ręczny z jego ustawieniami, że istnieje większa szansa na błąd użytkownika. Użytkownik ręcznie ładuje film, ustawia licznik na zero, ręcznie ustawia ostrość w aparacie, ręcznie kręci aparatem, a następnie ręcznie nawija filmy. Normalnie lubię tego rodzaju rzeczy… ale wpadłem w wiele problemów!

Gdy po raz pierwszy zacząłem fotografować, zauważyłem, że ten aparat jest bardzo cichy (znowu, kolejny plus w mojej książce!), ale część mnie zastanawiała się, czy załadowałem film poprawnie i czy rzeczywiście uchwyciłem obrazy z każdym kliknięciem migawki. Jednakże, kontynuowałem fotografowanie.

Moją pierwszą rolką filmu był film Kodak Portra 400 35 mm. Ma 36 ekspozycji. Doszedłem do 36 ekspozycji, a potem film nie przestawał się kręcić. Doszedłem do 38, więc postanowiłem spróbować nawinąć rolkę.

Przełączyłem aparat w tryb umożliwiający nawinięcie filmu i zacząłem kręcić korbką. Nawijałem dość długo, nie czułem żadnego nacisku i nie mogłem stwierdzić czy to już koniec czy jeszcze nie. Wiem, że po zakończeniu nawijania filmu powinno się czuć napięcie, więc miałem wrażenie, że coś jest nie tak. Zapytałem eksperta Leica, a on powiedział, że na podstawie tego, co mu powiedziałem, prawdopodobnie będę miał pustą rolkę.

Otworzyłem tył mojego aparatu, a mój film był całkowicie nawinięty (pomimo faktu, że nigdy nie czułem nacisku podczas nawijania). Wysłałem film do mojego ulubionego laboratorium, Photo Impact Imaging w Hollywood, i okazało się, że był pusty.

Po dalszych poszukiwaniach na forach filmowych na Facebooku, okazało się, że nie jestem jedynym, który skończył z pustą rolką – zdarza się to dość często nowym użytkownikom Leici.

Załadowałem kolejną rolkę i byłem bardzo ostrożny. Załadowałem rolkę filmu Kodak Tri-X 400 35 mm. Kręciłem go dość szybko w moim domu, ponieważ chciałem zobaczyć, jakie rezultaty przyniesie.

Wysłałem go do mojego laboratorium i zadziałał! Straciłem kilka ekspozycji na początku rolki, ponieważ testowałem, aby upewnić się, że rolka posuwa się naprzód, trzymając tył aparatu na pierwszych kilku ekspozycjach. Skończyło się na 22 klatkach z 24-ekspozycyjnej rolki filmu.

Następną rolką był film Fuji 400h 35 mm. Miałem wrażenie, że jest źle załadowana, więc wyciągnąłem film, obciąłem rolkę i włożyłem ją ponownie. Po ponownym włożeniu filmu zobaczyłem, że jest on podawany prawidłowo.

Jednakże licznik nie powracał do zera tak jak powinien. Zwykle wystarczy kilka kliknięć, aby licznik wrócił do zera. Tym razem zajęło mi to 7-8 kliknięć, aby przywrócić licznik do jednego. Nie jestem pewien, co się tam dzieje. Ale skończyłem rolkę i została ona prawidłowo naświetlona.

Następnie załadowałem czwartą rolkę filmu i tym razem film nie chciał się przesuwać. Zaciął się, nawet gdy sprawdziłem baterię i ustawienia. Odstawiłem go więc na kilka dni, spróbowałem ponownie i wydawało się, że działa.

Po skończeniu rolki zacząłem nawijać film jak zwykle. Tym razem poczułem duży nacisk i wydawało się, że rolka nie jest w stanie poprawnie zakończyć nawijania. Otworzyłem więc tył aparatu i zobaczyłem, że film się zaciął.

Dałem mojemu laboratorium rolkę filmu, która nie była całkowicie nawinięta i miała wgnieciony, złamany, wygięty i zniszczony pasek filmu zwisający z jej końca.

Na szczęście dla mnie, film, który był wewnątrz aparatu działał! Straciłem około 6 klatek z powodu zacięcia.

Moje frustracje z Leicą

W tym momencie byłem już dość zmęczony tym aparatem, ponieważ w większości sprawiał mi tylko kłopoty. Problemy z ładowaniem, problemy z nawijaniem i problemy z licznikiem zdjęć.

Odkryłem, że ten aparat jest najmniej intuicyjnym aparatem, jakiego kiedykolwiek używałem (co jest trudne, biorąc pod uwagę, że jego pokrętła są tak proste). Nawet mój 5D Mark III, który jest pełen więcej funkcji niż kiedykolwiek potrzebuję w życiu, jest bardziej intuicyjny.

Jestem pewny, że większość moich problemów była spowodowana przez błąd użytkownika – jednakże, byłem ostrożny za każdym razem, gdy używałem aparatu, przeczytałem instrukcję w całości, wygooglowałem filmy na YouTube, aby upewnić się, że robię to poprawnie, i pisałem na forach, gdy napotkałem problemy. Z tego co przeczytałem w komentarzach innych użytkowników Leica, szansa na błąd użytkownika jest bardzo wysoka.

Ogniskowanie

Inną rzeczą, którą należy wiedzieć o Leica jest to, że ma ona dalmierzowe ogniskowanie. Mam aparat Polaroid 180, o którym pisałem tutaj, który ma dalmierzowe ustawianie ostrości. Możesz odnieść się do tego postu, aby uzyskać więcej informacji na temat ustawiania ostrości dalmierza.

Dochodzę do wniosku, że nie lubię ustawiania ostrości dalmierza, ani nie kupię w przyszłości żadnego aparatu z tym systemem.

Wiem, że niektórzy fotografowie są dość szybcy w tej dziedzinie i uwielbiają ją, ja jestem bardzo powolny w tej dziedzinie, pomimo moich najlepszych starań, aby ćwiczyć. Nie ma mowy, żebym mógł używać tego aparatu na ślubie lub czymkolwiek szybko poruszającym się. Fotografowałem głównie scenerie (więc obiekty nieożywione), a nawet z tym musiałem spędzić dużo czasu, aby upewnić się, że obraz jest ostry. Wciąż kończyłem z dość wieloma nieostrymi klatkami.

Również, to co widzisz w wizjerze nie jest dokładnie tym co dostaniesz – więc czasami precyzyjne kadrowanie jest niemożliwe. Zdecydowanie wolę wizjer, który pokazuje mi dokładnie jak będzie wyglądał mój kadr, gdy kliknę migawkę.

Metering

Jedną rzeczą, która spodobała mi się w tym aparacie był miernik w aparacie. Pozostawiłem ustawienia na priorytecie przysłony dla pomiaru i każda klatka była prawidłowo naświetlona (przynajmniej moje laboratorium mi to powiedziało, kiedy zeskanowali mój film). Jestem przyzwyczajony do noszenia ze sobą ręcznego światłomierza podczas fotografowania na filmie i zostawienie go w domu było miłą odmianą! Zauważyłem jednak, że w wielu moich ujęciach cienie były bardziej zablokowane niż bym wolał.

Leica 35mm f/2.0 Summicron M Aspherical Lens

Podobała mi się ogniskowa obiektywu Leica 35mm f/2.0 oraz jego rozmiar/waga, ale ogólnie nie byłem jego wielkim fanem. Jak opisuję poniżej, byłem rozczarowany obrazami, które uzyskałem.

Obiektyw jest dostarczany z osłoną przeciwsłoneczną/osłoną przeciwodblaskową, którą mocuje się z przodu obiektywu. Odskakiwała ona przypadkowo więcej razy, niż mogłem zliczyć. Za każdym razem, gdy zdejmowałem pokrywę obiektywu, osłona ta również się odłamywała. Ta część obiektywu wydaje mi się źle zaprojektowana.

Warto również zauważyć, że musisz upewnić się, że osłona obiektywu jest zdjęta podczas fotografowania, ponieważ aparat jest dalmierzem. Oznacza to, że nawet jeśli osłona obiektywu jest założona, gdy patrzysz przez wizjer, wydaje się, że osłona obiektywu jest zdjęta. Możesz przypadkowo zrobić całkowicie czarną rolkę pozostawiając zdjętą pokrywkę (jednakże, to NIE było przyczyną mojej pustej rolki!).

Przykładowe obrazy

Chociaż otrzymałem kilka „dobrych” obrazów z powrotem, ogólnie nie byłem nimi zachwycony. Kiedy robię zdjęcia na moim Contaxie 645 (mój ulubiony aparat do zdjęć filmowych – jest to aparat średnioformatowy z większym negatywem, więc wiem, że nie porównuję tu jabłek z jabłkami), jestem zakochany w moich zdjęciach. Wiem, że Leica i Contax to bardzo różne aparaty, ale nie podobały mi się zdjęcia, które wracały z Leici. Niektóre z nich były w porządku, ale jak na zestaw aparatu i obiektywu za 8000 dolarów, oczekiwałem czegoś więcej.

Ogółem, dla mnie wyglądają one po prostu OK.

Wszystkie poniższe zdjęcia zostały wykonane aparatem Leica, a skany klisz pochodzą prosto z mojego laboratorium, chyba że zaznaczono inaczej. Żadna edycja w Photoshopie lub Lightroomie nie została wykonana na tych zdjęciach.

.

Powyżej: Zdjęcie po lewej zostało zrobione Leicą, zdjęcie po prawej moim Contaxem 645. Zostały zeskanowane przez tę samą osobę i zrobione na tych samych kliszach (Fuji 400H). Nie podobają mi się tony Leici, a cienie są ciemniejsze niż bym wolał. Bardziej podoba mi się zdjęcie po prawej stronie.

Powyżej: To porównanie jest najbardziej zbliżone. Zdjęcie po lewej zostało zrobione Leiką, zdjęcie po prawej moim Contaxem 645. Ponownie, wolę Contaxa 645. Oczywiście, są to bardzo różne aparaty, ale porównanie jest interesujące.

Powyżej: Nie jestem szczególnie zadowolony z żadnego z tych trzech powyższych zdjęć, wszystkie wykonane aparatem Leica M7. Zdjęcie po lewej ma jakieś dziwne linie na niebie. Obraz w środku ma ciemne cienie i dziwne tony. A obraz po prawej ma intensywne aberracje chromatyczne.

Wniosek

Nie poleciłbym tego aparatu. Sprawiał mi mnóstwo problemów i po załadowaniu 4 rolek filmu (planowałem 5 rolek), byłem wykończony. Jedna z nich była pusta, jedna się zacięła, jedną musiałem przeładować, ponieważ nie wysuwała się prawidłowo, a tylko jedna rolka działała zgodnie z oczekiwaniami.

Jest to bardzo drogi aparat, a moim zdaniem obrazy, które udało mi się uzyskać z Leica nie były wystarczająco wysokiej jakości, aby uzasadnić cenę.

Podczas gdy słyszałem wiele szumu na temat tego, jak niesamowite są dalmierze Leica, po dalszych oględzinach, znalazłem wiele osób w internetowej społeczności filmowej równie sfrustrowanych. Wiele z nich stwierdziło, że ma wyrzuty sumienia. Wiem, że jest kilka dobrych ofert na używane Leica, więc polecam wypróbowanie starszego, używanego modelu przed wydaniem dużych pieniędzy na nowy.

Leica M7 i obiektyw 35mm f/2 po prostu nie są dla mnie odpowiednim zestawem aparatów!