Przeszukiwałem Reddit próbując ustalić najlepsze miejsce, aby poprosić o radę, i wylądowałem tutaj. Mam nadzieję, że uda mi się znaleźć jakieś odpowiedzi. Przepraszam, jeśli to okaże się długie, ale pomyślałem, że cały proces może pomóc mi uzyskać kilka odpowiedzi.
Postanowiłem zamieścić to na wrzucie, ponieważ moje główne konto ma konkrety dotyczące mojej lokalizacji i historii pracy.
Pracuję na dużym uniwersytecie badawczym/szpitalu i miałem okazję wziąć niepełnoetatową (być może pełnoetatową) pozycję pomagającą w kostnicy szpitala. Zasadniczo kostnica miała braki w personelu i potrzebowała kilku dodatkowych osób do pomocy w godzinach porannych, kiedy lekarze medycyny sądowej i inni pracownicy sądowi są zajęci podczas sekcji zwłok. Moja praca polegałaby na odbieraniu telefonów, wydawaniu i przyjmowaniu ciał (co oznacza sprawdzanie, czy ciało jest tym właściwym, które się odbiera), pomaganiu w przenoszeniu ciał przed/po autopsji, oznaczaniu ciał przed ich przechowywaniem w celu późniejszego odbioru, sprzątaniu po autopsji, wraz z różnymi obowiązkami biurowymi, takimi jak organizacja, upewnianie się, że zapasy są zaopatrzone, itp.
Zawsze interesowała mnie śmierć, nauka o niej, co się z nami dzieje po śmierci, jak się rozkładamy, wszystko to. Jestem również bardzo zainteresowany kryminalistyką i kryminologią, więc praca w kostnicy szpitalnej, gdzie przeprowadzane są sekcje zwłok, wydawała mi się fantastyczną szansą na zrobienie czegoś, co naprawdę mnie interesuje (dla odniesienia, mój licencjat jest z psychologii/kryminologii).
Więc, nadchodzi dzień, w którym idę zacząć pracę w kostnicy. Jestem szkolony z inną osobą, która pracuje tam już od jakiegoś czasu.
Dzień zaczyna się dobrze, schodzimy na dół, trwają dwie autopsje, przyglądamy się trochę. Potem przyjeżdża przedsiębiorca pogrzebowy, żeby odebrać ciało, więc przechodzimy przez proces robienia tego i wydajemy ciało. Kiedy kończymy, autopsje są zakończone, a jedno ciało jest już w worku i gotowe do przechowania. Pokazano mi jak to zrobić i wepchnąłem go do chłodni. Potem drugie ciało jest jeszcze otwarte, bo coś usuwają, ale nic wielkiego, zaczynamy sprzątać, czekając, aż skończą sekcje. W końcu to robią, a ja dostaję zadanie sprawdzenia pacjenta, napisania jego nazwiska na worku i samodzielnego przeniesienia go do chłodni. Totally fine.
We then clean up all instruments that were used, mop the floor, and put everything away. Bam, zrobione. Pokazano mi pomieszczenie magazynowe, gdzie rzeczy są przechowywane w formalinie, całkiem fajne.
Potem wracamy do pokoju obserwacyjnego i spędzamy tam trochę czasu. W końcu przychodzi kilku lekarzy z częściami ciała do zbadania (kilka amputowanych nóg). Patrzymy jak je badają, jak pobierają próbki tkanek itp.
Gawędzimy trochę po tym i on mówi mi o niektórych z bardziej okropnych przypadków, które przeszły. Ten szpital jest dużym, dobrze szanowanym szpitalem. Przez cały czas dyżurują tam śledczy, którzy zgłaszają wszelkie podejrzane okoliczności znalezienia ciał (morderstwa, samobójstwa, wypadki samochodowe itp.). Te ciała również trafiają tutaj na autopsję (ten konkretny szpital obsługuje wiele hrabstw i jurysdykcji policyjnych).
Powiedział, że jest dużo samobójstw, dużo wypadków samochodowych, tajemniczych okoliczności śmierci, itp.
Zanim się zorientuję, dzień się skończył, a ja jestem zrobiony na ten dzień.
Podczas tego wszystkiego, byłem całkowicie i całkowicie w porządku. Żadnych reakcji, żadnych problemów. Zajmowałem się ciałami, przeprowadzałem autopsje, wszystko było w porządku. Aby być uczciwym, te ciała nie były w stanie rozkładu, nie były makabryczne – były w dobrym stanie.
Ale po usłyszeniu o bardziej makabrycznych przypadkach, trochę się zaniepokoiłem.
Przyszedłem do domu i kiedy poszedłem do łóżka, mój mózg w zasadzie się stopił. Doświadczyłem okropnego ataku paniki i nie byłem w stanie zasnąć przez całą noc.
Nigdy nie zareagowałam tak na nic, nigdy. Ani na żadną historię czy zdjęcie, które widziałam w sieci, ani na żadne inne ciała, przy których byłam (uczestniczyłam w zajęciach z biologii człowieka, na których mieliśmy zwłoki, a także miałam wycieczkę do zakładu dawstwa anatomicznego).
Byłem, i jestem, całkowicie zdezorientowany. Ze względu na moją reakcję, wycofałem się z tej pozycji w międzyczasie, ponieważ zacząłem się obawiać, że będę tak reagował przez cały czas. Żałuję tej decyzji, ponieważ nadal jestem niesamowicie zainteresowany i zafascynowany śmiercią, autopsjami, itp. Pracuję na patologii, więc często słyszę, jak moi szefowie i inni pracownicy rozmawiają o autopsjach, konkretnych ciałach, które dostali, itp. i za każdym razem moje zainteresowanie jest niewiarygodnie wysokie.
Chyba moje pytanie jest…… czy moja reakcja jest normalna? Czy w końcu przeszedłbym przez to? Jak Wy, jako przedsiębiorcy pogrzebowi, radzicie sobie z ciałami, które nie są w najlepszym stanie – tymi, które mogły przeżyć traumatyczną śmierć? Czy staje się to łatwiejsze?
Czuję, że spieprzyłem najlepszą okazję, jaką kiedykolwiek miałem, aby dostać się do dziedziny, w której faktycznie chcę być. Każda praca, którą miałam, była pracą, aby tylko opłacić rachunki – nic, co mnie pasjonowało, nic, co chciałam robić. W tygodniu poprzedzającym pójście do pracy w kostnicy byłem podekscytowany – mówiłem wszystkim, którzy słuchali, gdzie będę pracował, byłem niezmiernie podekscytowany.
Chciałam tej pracy, ale teraz czuję, że nie mogę poradzić sobie ze śmiercią, co powoduje, że kwestionuję moje cele życiowe (jestem również zainteresowana egzekwowaniem prawa). Jestem dość przygnębiony i wszelkie porady byłyby bardzo docenione.
tl;dr: Pracowałem w kostnicy przez jeden dzień, wróciłem do domu i próbowałem pójść do łóżka, odbiło mi, miałem atak paniki i teraz jestem zdezorientowany co do mojej przyszłości i potencjalnych możliwości pracy i zainteresowań w kryminalistyce.
(to skończyło się dużo dłużej niż się spodziewałem i przepraszam)
.